عهدنامه ارزنه الروم

عهدنامه ارزنه الروم در سال 1225 خورشیدی (1846 میلادی / 1263 هجری قمری) بین دو دولت ایران و عثمانی به امضا رسید.

در زمان محمدشاه قاجار به دنبال بعضی اقدامات عثمانی ها مانند ضبط اموال بازرگانان ایرانی، و چپاول مناطق مرزی ایران از طرف ایل های مستقر در خاک عثمانی، بار دیگر زمینه برای بروز جنگ میان عثمانی و ایران فراهم آمد که با وساطت کشورهای روسیه و انگلیس پیمان صلح میان دو کشور منعقد شد.

سرانجام پس از سه سال مذاکره « پیمان ارزنه الروم » در مکانی به همین نام در سال 1225 خورشیدی (1846 میلادی / 1263 هجری قمری) بین دولت ایران و عثمانی منعقد شد.

به موجب این قرارداد حاکمیت ایران بر نواحی واقع در شرق زهاب، کرند و بندر خرمشهر به رسمیت شناخته شد. و در مقابل، دولت ایران از هرگونه ادعایی نسبت به سلیمانیه صرف نظر کرد.

مهم ترین بند عهدنامه، به حل اختلافات مرزی در جنوب دو کشور مربوط می شد. دولت عثمانی متعهد شد که ساحل شرقی اروند رود تحت حاکمیت مطلق ایران باشد؛ علاوه براین، کشتی های ایران حق داشته باشند که در اروند رود رفت و آمد کنند. به موجب این ماده، مرز آبی دو کشور، در اروند رود مرز تالوگ (خط القعر) تعیین شد.

نماینده ایران در این عهدنامه میرزا تقی خان فراهانی بود.

به قلم محرم سعیدی